Week 28 - 76. Anna Enquist: Afscheidsgroet

Ach lezer, die mij tot dit einde heeft gevolgd
– hijgend in hittegolven naar adem happend
op de hoogvlakte, met hink-stap-sprong over
onzalige passages heen en hoestend in de blauwe
walm uit de kapotte knalpot van Demeters brommer –, 
ontvang mijn dankbaarheid.

Dat u de duizendknoop bekeek, hoofdschuddend,
en de hop herkende. Dat u de zilverpopulier in heel
haar schoonheid heeft aanschouwd. Ik denk het
maar hier staat slechts tekst, een schema
dat u vullen zal. Of niet. Het zij zo.

Hoe dan ook is hier mijn afscheidsgroet: wantrouw
de woorden. Luister goed. En koester de muziek.

2020


Vervolg van gisteren.


Hijgend in hittegolven naar adem happend op de hoogvlakte – dat overkwam niet mij, de lezer, die haar tot dit einde heeft gevolgd; het geldt voor haarzelf. De bundel bestaat dan ook uit Berichten van het front en niet aan het front. 





De foto die het omslag siert, is van landschapsfotograaf Saskia Boelsums. Als Kunstenaar van het jaar 2020 verkozen boven Klaas Gubbels, Iris van Herpen, Theo Jansen, Claudy Jongstra, Barbara Nanning, Erwin Olaf en Daan Roosegaarde.
Imponerend beeld: dat rustieke leven met zelfs een streep zonlicht, maar natuurlijk nog wel het meest door de plotselinge dreiging van die donkere wolken, die de schapen dicht bij elkaar tot schuilen bracht. 

Maar stel je toch eens voor dat er niet te schuilen valt… En dat die donkere wolken er altijd hangen…