woensdag 10 juni 2020
Je houdt je niet langer in. Je wilt hen door de deur
rammen met je ogen. Je woede staat je goed. Handen
op je oren, altijd op je hoede in het donker: lang
dacht je dat het zo hoorde. Die ene blik van haak naar els.
Medea, Klytaemnestra, Medusa. Je geeft de heks,
de furie en de wraakgodin niet langer te eten. Maar je kookt.
Je draait op je hakken. De lieve vrede knaagt aan je.
Je bent behept met de correcties. Alles rust in een ondiepe
lade. Jessica Jones heeft net struikelend het einde van het tweede
seizoen gehaald. Je bent genetflixt, gelijnd, je lippenstift
is uitgelopen. Het boren gaat door. Je denkt aan
specifieke snijkracht, verspaand volume en vereist
vermogen. Er is de droogte van de zomer.
Onderhuids vormt zich een patroon. De fijnsparren.
Het sarren, het speeksel, het vocht van je ogen.
2020
Vervolg van gisteren.
Paul Demets in zijn aantekeningen:
De letterzetter is een schorskever die fijnsparren vernietigt die verzwakt zijn door de droogte. Bij het schrijven van het gedicht had ik ook de getuigenissen van vrouwen over ongewenste intimiteiten en aanranding voor ogen.
Medea was in de Griekse mythologie een tovenares die Jason hielp het Gulden Vlies te veroveren. Klytaemnestra was de vrouw van Agamemnon. Toen hij terugkwam uit Troje, vermoordde ze hem. Medusa werd voorgesteld als een vrouw met haar in de vorm van slangen, wat iedereen deed verstenen.
Jessica Jones was een Amerikaanse serie, tussen 2015 en 2019 op Netflix te zien.
