donderdag 19 december 2019
Zeg zonder nadenken wat je voelt.
Nooit vergeten hoe je een hals kussend de hartslag kon voelen
alsof iemand van binnenuit tegen je mond tikte
en hoe stofdeeltjes in een zonnige kamer glinsterden en hoe je,
op een bedrand geleund, voelde hoe warm nog jouw kant van het bed. Of
die verschrikkelijke nacht met je ogen dicht rijdend op de snelweg. Of
hoe gras geurt in de regen na een lange droogte. Of
toen het na het dichtslaan van het portier zo lang stil bleef
dat je de adem inhield, heel even dacht je dat ik terug zou komen.
Zeg zonder nadenken wat je voelt zodat je nooit zult vergeten
hoe ik voorgoed weg bleef, wat we allemaal niet zijn geworden,
wie ik nog altijd mis of aan welke kus ik nu denk – de ruk van de schouder,
kijkend in de verte, kijkend om de hoek, kijkend of je eindelijk terug.
Het gezicht van mij, maar altijd met de kleur van jouw ogen.
2019
Ik schreef al eerder over hem: in 2017 (lees hier en hier) en in 2018 (lees hier). Nu is er een nieuwe bundel van de vaak bekroonde (Jan Campert-prijs, Ida Gerhardt-prijs, 3x (!) Herman de Coninck-prijs, Sybren Polet-oeuvreprijs…) Vlaamse dichter-romancier-regisseur (1962).
Het genre en zijn naam bovenaan het rode voorplat en het logo van de uitgeverij onderaan. In het midden de oranje zon.
Pas op pagina 1 lees je dat Zon de titel van de bundel is.
Van het achterplat:
In Zon spelen de gedichten zich af op het strand of in zee, in een auto of in een lichtgevend huis, maar altijd speelt de zon een rol. Op een gegeven moment sluipen er leeuwen in de bundel, die alles op scherp zetten. Honderden, duizenden leeuwen die veranderen in een veld vol juichende zonnebloemen.
Zon geeft een nieuwe wending aan het omvangrijke oeuvre van Peter Verhelst: de bundel vormt een broeierig geheel waarin het politieke voor het eerst open en bloot verbonden wordt met het lyrische. Omdat onze tijden daarom vragen.
In de cyclus Zonnebloemen citeert hij bijna integraal uit citaten van Thierry Baudet en, uit zijn eigen land, de N-VA-politici (N-VA = Nieuw-Vlaamse Alliantie) Bart De Wever en Theo Francken, oud-staatssecretaris voor Asiel en Migratie. Uit kranten, tv-interviews en van hun Facebook- en Twitter-pagina's.
Maar altijd speelt de zon een rol, ook als die, zoals in het bovenstaande gedicht, verduistert.
Wordt vervolgd.
