zondag 01 december 2019
Vervolg van gisteren.
haar lippen en jukbeenderen zien er voller uit: ‘ik was het zat
elke dag weer hetzelfde gezicht in de spiegel’
ik knik ‘soms moet je wat veranderen of iets nieuws
kopen om weer lekker in je vel te zitten
ik heb boeken besteld bij bookdepository’
‘precies als je niet verandert of vooruitgaat dan is dat regressie’
’s avonds dansen in club lite op blote voeten zonder te mogen praten
in de bloemenbar wisselen we ervaringen uit
‘het grootste deel van mijn leven was ik doodsbang
voor iedereen’ haar bovenlip is links dikker dan rechts
we spreken af om op 31 december samen
doelen te stellen voor het nieuwe jaar
een paar weken later stuurt ze vrienden een sms met ‘hey’
voor ze haar vader vermoordt
ik zie haar niet anders dan hoe ik haar zag voordat ze deed
wat ze deed ik hou nog steeds van haar ik geef om haar
de rechercheur vraagt of ik het zag aankomen
achteraf zie je alles aankomen
als ik haar mag zien vertelt ze dat ze het gangpad
in liep dat leidt naar het washok
waarin haar vader stond twee kogels in zijn zij drie
stappen naar voren en eentje in zijn hoofd om zeker te zijn
dat hij niet gewoon lag maar dat het eindigde
‘een gewicht van 1000 kilo viel van mijn schouders’
je kunt een dier in een hoek drukken
stenen gooien er tegenaan schoppen maar uiteindelijk
ongeacht hoe groot jij bent en hoe klein het dier is het bijt terug
‘ik keek in zijn ogen net voor hij doodging
in die laatste blik zag ik dat het hem speet
en toen speet het mij ook’
2019
Asha Karami was een van de dichters die 28 september jl. optrad tijdens De Nacht van de Poëzie. Kijk en luister hier.
