dinsdag 12 november 2019
Er bestaat een groep riskmanagers, ik ben er een van. We komen graag
samen in een huis met gematteerde ramen, taxeren de dreigingen, verdelen
ons zorgvuldig over de straten.
Al op de eerste hoek weet ik een schaafwond uit een tegel te schrapen,
een clash uit een auto, een grom uit een hond. Botten bevrijd ik
van hun prematuur gevormde breuken, parkeergarages
van hun diep in de staalconstructies verscholen rekenfouten.
Uit een vrouw verwijder ik het weggaan, uit het kind
de vroegtijdige verlating.
Van wat pijn lijdt en kouvat neem ik de besmetting weg. Ik repareer
wat harig schuurt, roestig drupt, weerloos naakt op de akker staat.
Kompasnaalden in zakken van traag volgezogen jassen, stikgevaar
in stilstaande adem, de onderstroom in vreemde gangen, sluizen
in manieren van praten
's avonds rapporteer ik: alles wat misging is voorkomen, alles wat
jankte kan rustig gaan slapen.
2019
Mooi nieuw gezegde: Ik ga de grom uit de hond halen. Betekent: ik ga de angst bezweren.
Iduna Paalman (1991) haar poëziedebuut dankt zijn titel aan bovenstaand gedicht, waarmee de bundel opent, en gaat inderdaad over angsten bezweren: van persoonlijk aard, klein (een schaafwond), groter (vroegtijdige verlating) en grootst (stikgevaar in stilstaande adem), maar ook buiten onszelf gelegen, onschuldig (wat schuurt en druppelt) en dreigend (parkeergarages met diep in de staalconstructies verscholen rekenfouten).
Paalman is bang, maar… er bestaat een groep riskmanagers, ik ben er een van. En dus probeert ze de risico’s te beperken: alles wat misging is voorkomen, alles wat jankte kan rustig gaan slapen.
Wordt vervolgd.
