zaterdag 10 augustus 2019
[Kijk en beluister hier]
Je leeft je eigen leven,
wat zij er ook van vindt,
je bent allang geen kind meer,
al blijf je ook haar kind.
Je wilt erover praten,
maar niet op haar manier,
je zult haar best verdriet doen,
maar niet voor je plezier.
Wat moet je nog met haar en met haar ouderlijk gezag?
En dan opeens, dan is-ie er, die dag…
De dag waarop je moeder sterft,
de dag die al je dagen
van dan af aan wat grijzer verft,
al hou je niks te klagen:
je hebt je goede vrienden nog,
die staan je ook dichtbij
en als je soms een minnaar zoekt,
dan staan ze in de rij.
Maar niemand zal meer weten hoe je met je pop kon spelen
en niemand zal nog ooit je vroegste vroeger met je delen.
De dag waarna je nooit meer kwetsbaar wezen mag en klein,
de dag waarna je nooit meer kind zult zijn.
Wat al die jaren fout ging
komt dan niet meer terecht
en wat je nog wou zeggen
blijft eeuwig ongezegd:
de machteloze frasen
van je genegenheid
en dat het niet haar schuld was
en ook dat het je spijt.
De dingen die je lang niet zeggen kon en zeggen wou
en dan zo graag nog één keer zeggen zou…
De dag waarop je moeder sterft,
dat jij wordt losgelaten
en al haar eigenschappen erft,
die jij zo in haar haatte:
de scherpe tong, de bokkenpruik,
de zure schooljuffrouw,
die zullen ze dan binnenkort
herkennen gaan in jou.
En hoop´lijk ook de and´re kant: de aardige, de zachte,
maar of je die hebt meegeërfd valt nog maar af te wachten.
De dag waarna de rest een kwestie wordt van tijd en pijn,
de dag waarna je nooit meer kind zult zijn.
1993
Tegelijk met het verschijnen van Karin Bloemens Mijn ware verhaal komt het nieuws dat in november, ter gelegenheid van zijn gouden jubileum als liedauteur, een nieuwe liedtekstenbundel van Jan Boerstoel verschijnt. Uit het persbericht:
Al op de middelbare school schreef Jan Boerstoel liedteksten, maar in november 1969 werd het zijn beroep. Als student Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam ontmoette hij Jacques Klöters, lid van Cabaret Don Quishocking. Op diens voorstel om iets voor hen te schrijven ontstond Opa’s verjaardag, dat meteen in het repertoire werd opgenomen en al snel lovende kritieken kreeg. […] Nieuwe ‘afnemers’ volgden in de jaren daarna, zoals Rients Gratama, Kabaret Ivo de Wijs, Gerard Cox, Jasperina de Jong […], Youp van ’t Hek, Adèle Bloemendaal, Jenny Arean […], Martine Bijl en Karin Bloemen […].
In diezelfde tijd schreef Boerstoel tientallen teksten voor tv-programma’s als Ook dat nog en voor Kinderen voor Kinderen. In 2009/2010 leverde hij liedteksten voor de veelgeprezen voorstelling Daar werd wat groots verricht van Diederik van Vleuten en recentelijk schreef hij nieuwe teksten op werk van Antonio Carlos Jobim en Astor Piazzola. In Tussentijd doet Boerstoel een greep uit zijn omvangrijke oeuvre. Het boek vormt daarmee voor al zijn oude – en nieuwste – fans een mooie dwarsdoorsnede van vijftig jaar liedtekstschrijven.
Karin Bloemen en Jan Boerstoel samen in het nieuws. Reden om ze vandaag ook letterlijk samen te brengen aan de hand van hun mooiste samenwerking ooit. Of nog beter: de samenwerking van Boerstoel met het echtpaar Karin Bloemen & Marnix Busstra, want laatstgenoemde schreef de muziek.
