vrijdag 31 mei 2019
Voorlopig zit ik voorbeeldig
voor de taalgrens een stippellijn
dwars doorheen mijn nek.
Ernst vloeit door mijn aders
zoals bij anderen lawaai.
De geur van vrouwen in de vochtige ochtend
zal ik nooit kennen
zolang ik aan pen en schrift blijf verknocht.
En oud zal ik nooit worden.
Oud geboren, zal ik het blijven.
Ik ben de eerste van de klas,
de meest geliefde in mijn straat
en vijl mijn nagels.
Ik spreek mijn moedertaal en denk
voor kerk, volk en staat,
terwijl God de zonnen door zijn handen rolt
zoals de boer zijn zaad.
Mijn voornamen zijn: Leopold, Maximiliaan
en Felix, zoals de kat.
Later zal ook mijn naam
tot in Dresden klinken als een klok
en weergalmen tot in Berlijn
tussen wapperende, kolossale vaandels.
Want Timmermans is mijn naam.
En de herfst blaast op den horen.
En het wierookt in het hout.
2012
De prentbriefkaart zal, gezien het gedicht, een jeugdafbeelding van de Vlaamse auteur Felix Timmermans (1886-1947) zijn. Daarmee zijn ook deze regels duidelijk: Later zal ook mijn naam tot in Dresden klinken als een klok en weergalmen tot in Berlijn tussen wapperende, kolossale vlaggen. Want in de Tweede Wereldoorlog was Timmermans redacteur van het Vlaams-nationalistische Volk. In 1942 ontving hij aan de Hamburgse Universiteit de Rembrandtprijs. Als Vlaams-Nationalist en in Duitsland bekend schrijver was hij populair onder Duitse officieren. Na de bevrijding werd hij beschuldigd van culturele collaboratie.
Patrick Conrad (1945) is een Antwerpse, maar in de Provence woonachtige schrijver, tekenaar en filmregisseur.
Voor verdere toelichting: lees hier.
