Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van
2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z)
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z) 
2022-1 (A t/m K) en 2022-2 (L t/m Z)
2021-1 (A t/m K) en 2021-2 (L t/m Z)
2020-1 (A t/m K) en 2020-2 (L t/m Z)
2019, 20182017 en 2016.

Week 21 - 150. Joost Decorte: Nervatuur van...

donderdag 30 mei 2019

Nervatuur van de afstand [6]





Liever leed in het hazeldonker land van belofte dan dit licht, dit dood en dagelijks
Gewicht van een verwachting die kankert in de knieën en in mijn vel de sporen trekt
Van veel nalatigheid.

Het is een oogopslag bij de bange hoeken van het brein, een vossenval voor de zomer.

Wat zegt nog maand, jaar, uur?
Het is een zoetheid die verduurt en een smaak van leer laat op de tong.
Hier ontsteekt het klein geluk dat we gaaf geslepen hebben door lang te slapen bij elkaar,
De adem almaar fijner afgesteld om elkaar te naderen
Tot bij dit bladstil interval van duister.

Het is een klaarheid om in te klinken, om vertrouwde namen zacht neer te leggen
In een uithoek van hout, gebeden op te zeggen en te wachten op het wonder:
Dat je stem zich plooit naar de dode letter
En ik niet langer
Luister naar de wetten van wat rondgaat in mijn bloed. –

Maar hier kan je zien hoe de hunker in gekende patronen verhardt: de huid schilfert,
De helderheid wordt rood bij de randen.
Als wij nog zichtbaar zijn, is het als een twijfel,
Een schaafwond van het hoornvlies.

En alles wordt gangbaar, Lief.

Ik moet op- en omzien op twee stappen van dit goud en je voorgoed verspillen
Aan de jaren, aan een nieuwe manier om het uur te schikken in de dag
En brood verdienen uit een vreemde mond –

Die je uit laat spreken waar je lichaam ligt, in het diepst van dit gemis,
Vertederd door het mos.


2012


Voor toelichting: lees hier.

Archief 2019