woensdag 08 mei 2019
Alle kranten hebben opgeblazen koppen,
als de dood weer voor sensatie heeft gezorgd.
MOTORRIJDER KON VOOR SNELTREIN NIET MEER STOPPEN
WIJKVERPLEEGSTER MET HAAR EIGEN SJAAL GEWORGD
TWEE VRIENDINNETJES VERDRONKEN IN EEN VIJVER
EEN STILETTOSTEEK WERD BENDELID FATAAL
Alles wordt met veel journalistieke ijver
verwerkt tot een smakelijk verhaal.
Maar nooit een woord over de achterblijvers,
die komen de kranten niet gelegen.
Nooit een woord over de achterblijvers,
achterblijvers worden doodgezwegen.
Alle dagen zie je voor de televisie
hoe er elders mensen worden afgeslacht,
met een virtuositeit en een precisie,
die je in dit technisch tijdperk ook verwacht.
Steeds maar beelden van totaal verminkte lijken,
door gedragen commentaren begeleid.
En we kunnen er allang naar blijven kijken,
want we zijn gewend aan actualiteit.
Maar nooit een woord over de achterblijvers.
die kom je in het Journaal niet tegen.
Nooit een woord over de achterblijvers,
achterblijvers worden doodgezwegen.
Alle mensen zitten boordevol verhalen
over kanker, hartinfarct en wat niet al.
Want we sterven van de dodelijke kwalen,
ieder heeft zo wel zijn eigen sterfgeval.
En dan zeggen we gelukkig nog te leven
en nog steeds te zijn ontsprongen aan de dans.
En van tijd tot tijd stokt zo'n gesprek heel even
dan berekenen we nog eens onze kans.
Maar nooit een woord over de achterblijvers,
achterblijvers maken ons verlegen.
Nooit een woord over de achterblijvers,
achterblijvers worden doodgezwegen.
‘Alle vlees is gras’, zeggen de oude boeken
en daar worden we alleen maar treurig van.
Maar we falen als we naar de woorden zoeken,
waarmee je achterblijven troosten kan.
Achterblijven is een leven incompleet zijn.
Achterblijven maakt de mooiste dood nog wrang.
Zomaar doodgaan kan vaak als een vonnis wreed zijn,
maar wie achterblijft krijgt altijd levenslang.
1972
Voor toelichting: lees hier.
