woensdag 06 maart 2019
ik loop het tuinpad op
de rozenstruiken in de kant
lang geleden door mijn vader geplant
ik zie het mos op de pannen
de schoorsteen blaker-zwart
ik zie mijn eigen toekomstplannen
ze staan nog steeds geschilderd op de ramen
alle namen van de meisjes van toen
en ook de dingen die we samen gingen doen
en ik weet, ik besef, nu pas weet ik
het was altijd daar
diep van binnen als een verborgen juweel
het oude huis, het huis van fluweel
waar mijn moeder voor de spiegel stond
een lint in haar haren bond
waar mijn vader met de hond
de deur uit ging
een beeld van toen, een herinnering
een vader en een hond
een sterveling als elke sterveling
en ik, die torens bouwde op de grond
ik, de kleine wekeling
dit huis, ik zie het haarscherp
dit huis, het grijpt me bij de keel
dit huis van fluweel
probeer het maar, loop maar ver weg,
weg van alles wat je beneden hield
ver van alles wat trok en zwaar
lag op het hart, leef bezield
en groots, arm als een bedelaar
desnoods, maar wel groots,
ik bedoel in de manier waarop je kijkt,
in de manier waarop je ondanks alles
telkens weer naar de sterren reikt
kies maar uit, kies wat voor jou is en als je kiest
kies dan voor het beste, altijd, principieel
en nooit vergeten waar alles begon
in jouw huis van fluweel
waar je moeder voor de spiegel stond
een lint in haar haren bond
waar je vader met de hond de deur uitging
een beeld van toen, een herinnering, een vader
en een hond,
een sterveling als elke sterveling
en jij die torens bouwde op de grond
jij, de kleine wekeling
dat huis, je ziet het haarscherp nu,
dat huis, het grijpt je bij de keel
dat huis van fluweel
2017
Voor toelichting: lees hier.
