woensdag 13 februari 2019
Als de dood Spaans is, dan is het leven natuurlijk Pools
Ik weet zo ontzettend weinig
Ik moet mijn kennis dringend bijspijkeren
Maar de lokroep van de kermis is enorm krachtig
En de uitbater van het schietkraam zegt: ‘Je bent een ster.
Je bent zo superieur intelligent, en je borsten zijn onweerlegbaar.’
Ik schiet en win een lila pony
Ik schiet opnieuw en win een boerderij
Fantastische prijzen, ik geef ze aan een Armeense landmeter
Landmeter of drugsdealer, zeker niet beide beroepen tegelijkertijd
Alhoewel ik niet zeker weet of drugsdealer een beroep is.
Ik heb geen echte hobby’s
Ik heb de kermis en de poëzie om de verveling te verdrijven
De kermis is luid en kleurrijk, de poëzie is luider
De kermis is sexy en gevaarlijk, de poëzie ook
Stomme Armeense drugsbaron, hij heeft mij amper bedankt.
In het spookkot word ik aangesproken door een spuuglelijke profetes
Oh! Het is een spiegel en ik spreek tegen mezelf
Wat zeg ik tegen mezelf?
Ik zeg: ‘Verlaat dit oord des verderf!! Doe iets zinnigs met je leven!
Leer strijken! Leer cellospelen! Lees Hegel! Schrijf tienduizend keer beter!’
Gemakkelijker gezegd dan gedaan
Tienduizend keer beter, laat maar
Ik blijf lekker mijn tijd verprutsen op de kermis
Ik neem het reuzenrad naar boven, naar boven is de enige richting
Naast mij zit een Poolse dokter, hij is het leven zelf, want hij is gynaecoloog.
Maar eerst was hij junkie
Hij heeft zijn leven gebeterd
Er is hoop voor iedereen, elke dag leest de Poolse gynaecoloog Hegel
Zijn vrouw is strak en waardig in Warschau, ze speelt viola da gamba de godganse dag,
Ze betaalt een Spaanse sloor om hun kleren te strijken, en ze schrijft tienduizend keer beter.
2015
Gedicht uit haar vóórvoorlaatste bundel, waarover ik al eerder schreef (lees hier). Ik had ook voor een gedicht uit haar laatste bundel kunnen kiezen, waaruit ik, eveneens in 2017, drie gedichten selecteerde (lees hier en hier en hier). Of voor werk uit de vijf bundels die aan deze twee voorafgingen, want in The Best Of Delphine Lecompte brengt zij ruim honderd gedichten uit zeven bundels samen, gepubliceerd vanaf 2009. Maar ik vond het VPRO-filmpje terug waarin bovenstaand gedicht centraal staat (bekijk het hier) en alleen al daarom kon mijn keuze alleen op dit gedicht vallen.
Lecomptes bundels staan bol van geweld (door woede en gekte) en (veelal slechte) seks. Maar altijd binnen fabelachtige verhalen vol wendingen en beeldrijke poëtische formuleringen. Met geen andere dichter te vergelijken; ook dat maakt Delphine Lecompte (1978) zo bijzonder.
Dat schreef ik eerder in deze rubiek. Ook met deze The Best Of ben ik daarom nog niet klaar. Wordt vervolgd!
