zaterdag 01 december 2018
Luister hier.
(uitvoering door leden Utrechtse kathedrale koor, 2018)
Stil is de nacht. Schitterend zacht
Straalt van ver sterrenpracht
Mensen komen, mensen gaan
Door hun vluchtig, voorbijgaand bestaan
Ademt eeuwige kracht
Wonderlijk stil is de nacht
Stil is de nacht. Iedereen wacht
Op het licht, op de kracht
Die verdrijft de duisternis
En die groeien doet al wat er is
Die verzoent en verzacht
Wonderlijk stil is de nacht
Kijk om je heen. Mensen bijeen
zingen zacht: stille nacht
Wat onzegbaar is, wat je niet ziet
Houdt zich schuil in dit goddelijk lied
Volg de stem van je hart
Zing door het nachtelijk zwart
2018
In september schreven het KRO-NCRV-Radio-5-programma Zin in weekend en Museum Catharijneconvent een wedstrijd uit. Opdracht: schrijf een nieuwe tekst op de melodie van het kerstlied Stille nacht, Heilige nacht. Met, net als in het origineel “maximaal drie coupletten”.
De prijsuitreiking was zondag 9 december en de winnaar is Cees Rutgers (uit Engelen).
Het lied werd precies 200 jaar geleden in Oostenrijk geschreven door hulppastoor Joseph Mohr; voor de melodie tekende componist Franz Gruber. Het lied is oorspronkelijk bedoeld om, met gitaarbegeleiding, te zingen ná de nachtmis voor de kerststal en die traditie bewaart de stad Salzburg nog steeds. Daar klinkt Stille Nacht, Heilige Nacht echt voor het éérst op kerstavond.
Redenen om de wedstrijd uit te schrijven: het 200-jarig jubileum en het feit dat de tekst van het lied uit 1818 niet meer van deze tijd is.
De vakjury (met onder meer theoloog-musicus Hanna Rijken en dichter-zanger Stef Bos): Cees Rutgers blinkt met zijn tekst Stil is de Nacht uit in beeldend hedendaags taalgebruik. De creatieve tekst doet recht aan de melodie en is goed zingbaar. De tekst vertolkt het verlangen van ieder mens naar rust, en het verlangen de tijd van dit hectisch bestaan even stil te zetten. Het lied verwoordt ook de kracht van zingen, die hoop opwekt dwars door de wanhoop heen.
Rutgers zelf noemt zijn nieuwe tekst het samengaan van de eeuwigheid met het tijdelijke van het bestaan van de mens. Oftewel: Ik heb me de laatste tien jaar verdiept in het leven van de schilder Mondriaan, die heel spiritueel was. Wat uit zijn schilderijen voortkomt, is het samengaan van alles wat verandert en het eeuwige, het goddelijke, zeg maar. Dat ging bij mij als vanzelf in die tekst zitten.
