Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 veelal dagelijkse rubriek met gedichten en gedachten daarover.
Dit vanuit het levensmotto: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

LET OP: DEZE RUBRIEK IS IN HET VOORJAAR VAN 2025 BEËINDIGD; ALLE BIJDRAGEN VAN
2016 EN 2025 ZIJN INMIDDELS VERWIJDERD, EVENALS EEN DEEL VAN DIE VAN 2017 en 2024.
IN FEBRUARI EN MAART VERDWIJNEN, STUKJE BIJ BEETJE, ALLE NU NOG BESCHIKBARE AFLEVERINGEN, OOK VAN DE ANDERE JAARGANGEN.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van het kopje ARCHIEF (zie onder het gedicht) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links ga je vooruit naar het volgende.
Maar veel handiger zijn deze links: daarmee ga je direct naar de inhoudsopgaven van:
2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z)
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z) 
2022-1 (A t/m K) en 2022-2 (L t/m Z)
2021-1 (A t/m K) en 2021-2 (L t/m Z)
2020-1 (A t/m K) en 2020-2 (L t/m Z)
2019, 2018 en 2017.

Week 47 - Anna Enquist: Verzoek aan de schilder

maandag 26 november 2018

Mijn arsenaal van klank en taal
bestaat in tijd. Zij niet. Ik vraag

uw hulp. Als ik haar met mijn warme
hand, zo zwaar van bloed, wil raken

is er niets. U heeft een vlak met veertien
kleuren, een penseel van vossenhaar –

streel haar te voorschijn, groene schaduw
bij haar oor en in haar hals een zweem

van oud ivoor. Maak haar een plaats
in vezels van uw doek. Roep mij

dan binnen. U staart uit het raam.
Ik blijf op anderhalve meter staan.

Zij kijkt mij aan.

2004


Vervolg van gisteren.
Dit gedicht – uit de laatste afdeling, getiteld Maak haar een plaats – tot het laatst bewaard. Wat de dichter niet in klank en taal kan vangen – want mij arsenaal bestaat in tijd – lukt dat de schilder, met een vlak met veertien kleuren, wel? Een smeekbede om de tijd te trotseren: maak haar een plaats.

Archief 2018