donderdag 25 oktober 2018
[Luister en kijk hier naar een fragment.]
Had je niet die mooie blauwe ogen?
Meisje, wat heb jij op je geweten,
meisje, wat heb je me aangedaan?
Ik kan niet meer werken, niet meer eten,
al mijn levenslust is naar de maan.
Dat ik jou, mijn schat, heb leren kennen,
was heel treurig voor ons allebei:
ik ging van je houwen,
maar 'k kan je niet vertrouwen,
meisje lief, jij bent geen vrouw voor mij.
Had je niet die mooie blauwe ogen,
had je niet dat ravenzwarte haar,
dan was ik er nimmer ingevlogen,
was er nimmer voor mijn rust gevaar.
Maar als jij me aankijkt met die kijkers,
is 't alsof ik in de diepte glij,
dan vergeef ik alles, je zonden en je fouten,
en alles is weer voorbij.
Meisje, waarom moet je altijd stoeien?
Meisje, dat doet mij zoveel verdriet.
Moet je je met anderen bemoeien?
Voel je dan mijn hartenpijnen niet?
Ik heb geprobeerd je te vergeten,
omdat dat voor mij het beste is.
Ik probeer al weken,
voorgoed met je te breken,
als ik je gezien heb, is het weer mis.
Had je niet die mooie blauwe ogen…
Meisje lief, ik wou dat 'k je kon haten,
jij bent wel lichtzinnig, maar niet slecht.
Zou je maar je streken kunnen laten,
dan kwam alles wel weer goed terecht.
Waarom doe je al die malle dingen?
Heb je aan één jongen niet genoeg?
Kan je dan niet trouw zijn,
een degelijke vrouw zijn?
't Was toch niet zoveel wat ik je vroeg?
Had je niet die mooie blauwe ogen…
1916
Veel van zijn teksten schreef Jacques van Tol, van andere wordt vermoed dat ze van Van Tol zijn, maar dit lied staat toch op Louis Davids' eigen naam. Althans de tekst, want de muziek is van zijn toenmalige echtgenote Margie Morris (pseudoniem van Margaret Sarah Whitefoot (Londen, 1892-Hindhead, 1983).
Treurige man, die aan het woord is. Hij zingt:
Meisje, wat heb jij op je geweten,
meisje, wat heb je me aangedaan?
Dan weten wij het al meteen: ze rommelt met andere mannen. Maar hij is bij haar weggegaan met als gevolg:
Ik kan niet meer werken, niet meer eten,
al mijn levenslust is naar de maan.
Dat gaat wel over. Aan zijn realiteitszin mankeert niets:
Dat ik jou, mijn schat, heb leren kennen,
was heel treurig voor ons allebei:
ik ging van je houwen,
maar 'k kan je niet vertrouwen,
meisje lief, jij bent geen vrouw voor mij.
Maar aan zijn karakter wel, want door het refrein weten we dat hij haar niet heeft gedumpt:
Maar als jij me aankijkt met die kijkers,
is 't alsof ik in de diepte glij,
dan vergeef ik alles, je zonden en je fouten,
en alles is weer voorbij.
En zij kan lekker doorgaan, want zij kent zijn laffe aard:
Ik heb geprobeerd je te vergeten,
omdat dat voor mij het beste is.
Ik probeer al weken,
voorgoed met je te breken,
als ik je gezien heb, is het weer mis.
Zelfs in het laatste couplet hoor je hem nog hopen:
Zou je maar je streken kunnen laten,
dan kwam alles wel weer goed terecht.
Waarom doe je al die malle dingen?
Heb je aan één jongen niet genoeg?
Kan je dan niet trouw zijn,
een degelijke vrouw zijn?
't Was toch niet zoveel wat ik je vroeg?
Hij eindigt in de verleden tijd, maar ik geloof er niks van. Ik lees:
’t Is toch niet zoveel wat ik van je vraag.
Immers:
Had je niet die mooie blauwe ogen…
Louis Davids dumpte Margie Morris, moeder van Louis jr., na tien jaar: hij werd in 1922 verliefd op de actrice Tilly van der Does. Of Morris daarna is blijven hopen? Nee en er was geen wrok, want ze bleven bevriend tot Davids’ dood in 1939. Daarna keerde zij terug naar Engeland en leefde daar kalm en tevreden verder. Zij werd 90 jaar!
Waarom ik vandaag voor dit lied koos? Maar wat een geweldige zanger Willy Alberti was, hoorde ik ook weer, lees je in dit Logboek. Daarom dus,
