dinsdag 23 oktober 2018
Ik verkoop mijn dochter voor 100 won
Uitgeput stond ze, midden op de markt
‘Voor 100 won, ik verkoop mijn dochter’
Zwaar gedecoreerd van droefenis
Een stuk karton had ze om haar nek
Naast haar jonge dochter
Uitgeput stond ze, midden op de markt
Doofstom de moeder
Ze staarde naar de grond, negeerde
het gevloek van alle mensen
die naar haar keken
als de moeder die haar moederschap
verkocht, haar eigen vlees en bloed
Haar tranen droogden op
Hoewel haar dochter, toen ze erachter kwam
dat haar moeder zou sterven aan een dodelijke ziekte,
Haar gezicht in haar moeders lange rok had verborgen
En het uitschreeuwde, en huilde
Maar de moeder stond stil
Haar lippen trilden slechts
Niet in staat om de soldaat te bedanken
die honderd won in haar hand stopte
En zei
“Het is je moederschap
Niet je dochter die ik koop”
Ze pakte het geld
en holde weg
Een moeder was ze,
en de 100 won die ze had aangenomen
besteedde ze aan een volkoren brood
en ze holde naar haar dochter
zo snel als ze kon
En drukte het brood op de lippen van haar kind
“Vergeef me, mijn kind”
Midden op de markt stond ze
en jammerde.
1997
„In 1997 heb ik over de honger geschreven. Die had ik met eigen ogen gezien in een wijk in het oosten van Pyongyang. Ik schreef dat gedicht om de droefheid te boekstaven die ik had doordat ik niet kon opschrijven wat ik werkelijk dacht en voelde. Officieel schreef ik epische gedichten over bijvoorbeeld het geweer in handen van de leider (gedicht hieronder). Ik heb de persoonlijke gedichten meegenomen toen ik in 2004 naar Zuid-Korea vluchtte en ze daar gebundeld.”
Lente in de loop van het geweer van mijn Generaal
[…]
Dus dit is het Geweer
Dat in de handen van een inferieur mens
Slechts kan moorden,
Maar dat vastgehouden door een groot man
Alles en iedereen aankan.
[…]
Generaal Kim Chngil
En alleen de Generaal
Is Heer van het Geweer,
Heer van de Gerechtigheid,
Heer van de Vrede,
Heer van de Hereniging,
O! De ware Leider van het Koreaanse volk!
Voor verdere toelichting: lees hier.
