vrijdag 05 oktober 2018
[Beluister hier]
Helena
Als ik je zo voor mij zie staan
Dan weet ik dat ik weg moet gaan
Ik ben al veel te lang gebleven
Wij hadden allebei gedacht:
Het komt vanzelf wel als je wacht
Wat je vraagt kan ik niet geven
Hier sta ik als een stuk idioot
Mezelf moed in te spreken
De woorden blijven steken
M'n handen wegen zwaar als lood
En 'k weet niet eens meer wat ik zeggen wou
Want 't is zo goed, Helena
Bij jou, Helena, bij jou
Helena
Ik heb nog zo m'n best gedaan
Om niet m'n eigen weg te gaan
En om jou tegemoet te komen
Het heeft wel niet erg lang geduurd
De dromen die ik had weggestuurd
Hebben me weer meegenomen
Ik speelde in die korte tijd
Dat we tezamen waren
M'n laatste wilde haren
En al m'n goeie vrienden kwijt
En 'k dacht al dat het eeuwig duren zou
Het was zo goed, Helena
Bij jou, Helena, bij jou
Helena
Komedie spelen heeft geen zin
We wisten het van in 't begin
Het duurde langer dan we dachten
En als ik eindelijk weg zal zijn
Dan zal je huilen van de pijn
Jij zal op mij blijven wachten
Maar dan komt er een andere man
En die zal jou verwennen
Hij zal je leren kennen
Je geven al wat ik niet kan
En eindelijk zal je hebben wat je wou
En dat is goed, Helena
Voor jou, Helena, voor jou
Helena
Ik speel nu wel de harde maar
Ik voel me leeg, ik weet niet waar
De man van vroeger is gebleven
Ik voel wel dat het zinloos is
Omdat ik het vertrouwen mis
Om met mezelf alleen te leven
Het spijt me wel, ik doe je pijn
Je komt het wel te boven
Al kun je 't niet geloven:
Je zal me gauw vergeten zijn
Vergeten bij de man die leeft voor jou
Alleen voor jou, Helena
Alleen, Helena, voor jou
Helena
Als ik je zo voor mij zie staan
Dan weet ik dat ik weg moet gaan
Ik ben al veel te lang gebleven
Misschien heb jij te veel verwacht
Misschien heb ik te lang gedacht:
Wat je vraagt kan ik niet geven
Morgenochtend zal ik dan
m'n spullen samenrapen
Terwijl jij ligt te slapen
Ik zal zo stil zijn als ik kan
Er is zoveel nog dat ik zeggen wou
Alleen nog dit, Helena
't Was goed, Helena, bij jou
1970
De Vlaamse zanger Hugo Raspoet (1940) is woensdag 3 oktober op 77-jarige leeftijd overleden en dat bezorgde me toch een brok in de keel. Hij geldt, samen met Kor Van der Goten en Miel Cools, als de grondlegger van de Vlaamse kleinkunst, maar is niet bekend bij een breed publiek. Hij trad ook maar op van 1962 tot 1972. Raspoet, overduidelijk geïnspireerd door Georges Brassens, over dat besluit: Het was frustrerend om bij elk optreden te merken, dat ze op die ene klassieker zaten te wachten. Op den duur stond ik als 30-jarige voor bakvisjes van 15 te zingen. Toen ben ik eruit gestapt. Ik was trouwens ongeschikt om op te treden. Ik deed dat nooit graag. Bij mij was het klaar, als het liedje klaar was.
Die ene klassieker was bovenstaand lied, zijn bekendste en zijn mooiste, waarvan hij 15 jaar na zijn afscheid, in 1987, op verzoek van de Vlaamse televisie nog een opname maakte. Zie hier.
En in 2006 zong Rocco Granata Helena in het Italiaans. Zie hier. En ook dat maakt vandaag indruk op mij.
Nog een keer Raspoet: Helena is een fictieve naam. In dit lied verwerkte ik mijn ervaringen met drie vaste geliefden. Het gaat een beetje over een man en een vrouw, die elkaar graag zien, maar die in totaal verschillende werelden leven. En omdat hij haar het liefdesgeluk zo gunt, besluit hij ruimte te geven voor een man die leeft voor jou en zelf te vertrekken:
Helena
Als ik je zo voor mij zie staan
Dan weet ik dat ik weg moet gaan
Ik ben al veel te lang gebleven
Misschien heb jij te veel verwacht
Misschien heb ik te lang gedacht:
Wat je vraagt kan ik niet geven
Morgenochtend zal ik dan
m'n spullen samenrapen
Terwijl jij ligt te slapen
Ik zal zo stil zijn als ik kan
Er is zoveel nog dat ik zeggen wou
Alleen nog dit, Helena
't Was goed, Helena, bij jou
