zondag 30 september 2018
Er zijn er die zich planten
en er zijn er die verlangen.
Kroost rijmt niet altijd op
het manna van de troost,
maar wie het over wortels heeft
en er niet zelf om heeft gevraagd,
raaskalt over de oude radix,
grond voor wie radicaal
in zwarte aarde schraapt.
Loop, kleine wagen zonder wiel,
krui wat wij niet meer dragen kunnen.
Wees kind, oude robot,
zwaai in de touwen van
de gedroomde bise-baise,
een deuntje, filmpje in zwart-wit,
en toekomst niet veel meer
dan wat ons allen
zonder onderscheid,
gewoon toe is
gevallen.
2018
Nog één keer over Onder een koperen hemel van Stefan Hertmans.
De literatuur staat klaar om te verhuizen, maar de kunstboeken zijn nog niet ingepakt. En dus kan ik Partie de Campagne van de Vlaamse schilder-dichter Jan Vanriet (Antwerpen, 1948) zo uit de kast pakken:
Stefan Hertmans’ gedicht is geïnspireerd op dat boek met 71 aquarellen, waarin een scène met een jonge vrouw op een schommel steeds terugkeert.
Vanriet:
Een paar jaar geleden ontdekte ik Une Partie de Campagne, de korte film van Jean Renoir […] uit 1936, gedraaid naar een verhaal van Guy de Maupassant, de grootmeester in het neerzetten van compacte situaties en het zo treffend schetsen van de codes binnen een burgerlijk milieu.
Une Partie de Campagne vertelt het zondagse uitstapje van een Parijse middenstander met zijn familie naar een uitspanning buiten de stad. Er zijn de rivier, de roeibootjes, de vissteiger en het déjeuner sur l’herbe. Ook zijn er de lokale dandy’s die voor onverwachte amoureuze tribulaties zorgen. De impressionistische scène met het meisje op de schommel is een icoon uit de cinematografie.
