vrijdag 01 juni 2018
Ik ben altijd alleen als ik je schrijf
de woorden waarmee ik je overwon
werden op een eiland geschreven
waar ik nauwelijks nog mens was
veroverwoede slaat
eenmaal ingelost
om in victorieverdriet
was dit nou alle ophef waard?
een paar meter stenen, modder en gras
had me bijna mijn leven gekost
het is grootheidswaanzin om mezelf met Napoleon te vergelijken
het is grootheidswaanzin om Napoleon te zijn
voor jou doe ik mijn bloedjas uit
ik ben meer dan de achterkant van een heer
het snavelhondje ligt op mijn schoot
honderd titels draag ik over
je mag eruit kiezen om o.a.
Napoleon te zijn
2018
Bij dat ene gedicht van gisteren wilde ik het laten, maar ik las nog eens door en bedacht dat ik Archeologie had kunnen vervangen door minstens drie andere.
Victorieverdriet is de titel van de bundel en van bovenstaand gedicht over Napoleon. Uit het reeds genoemde Parool-interview:
Ik zat […] in een schrijversresidentie in Zeeland, waar ik depressief en bijna suïcidaal werd. Het enige wat ik deed, was luisteren naar de Vlaamse Klara-Radio, waar een podcast te horen was over het liefdesleven van Napoleon aan de hand van liefdesbrieven aan hem. Hij was een maniak, maar ook heel gevoelig en romantisch. Ik ben gefascineerd geraakt door zijn leven, een paar gedichten in de bundel gaan over hem.
In de bundel dankt zij bij dit gedicht Gerrit Kouwenaar voor Elba. Daarmee hebben we meteen de sleutels in handen gekregen voor de laatste drie strofen met de bloedjas, de achterkant van een heer, het snavelhondje, honderd namen en o.a. Napoleon. Zie hieronder Kouwenaars gedicht:
Ik draag een waarschuwing bloedjas
en ik sta op elba.
Ik heet napoleon, ik heet o.a. napoleon
en ik sta op elba.
Ik draag honderd namen
en ik sta op elba.
Ik ben de achterkant van een heer.
O lieve generalen, zie mijn snavel
op elba.
Wandel met mij de parken verbanning en twijfel.
Er zijn nachten dat ik opzit als een snavelhondje.
Mijn rots is bruin, ge kunt het zien.
Mijn oog is het raderwerk van uw uitvindingen:
ATOOMBOM! Dank u, heren!
Maar nu de angst in parijs huist
op de keien die mijn parades nog proeven,
op de terrassen van kolonel sartre,
belijd ik de eiffeltoren de zee uit,
stalen angstfiliaaltje
op elba.
Ge denkt dat ik dood ben?
Ik sta er met sabel, met snavel, met bloedjas.
Mijn lichaam is groot en vet
en vet van de beenderen hitler en bismarck en nietzsche en truman.
Chaplin is mijn lakei, maar ik weet het:
hij steelt epauletten voor kermis
en tabak voor de slaven van soho,
hij steelt mijn historie voor marx -
protesteert, generalen!
Ik sta als een stinkput op elba.
O generalen, proef de lyriek van mijn rotting.
Herhaal mij en groei mij.
Ik wacht u met spengler en galgen uit het museum.
Verlos mij, roep ik, maar hoop niet.
De slaven geloven geen kralen meer, generalen.
Ik heet o.a. napoleon van elba
en sint helena komt later.
