woensdag 14 februari 2018
Het huis is af, het past zowaar in de rij.
Er hangt een kind aan vast, er zit een woord aan los.
Naast de rekening loopt een paar gezamenlijk leeg,
op vakantie. Afgeschermd in de schaduw van elke zin.
een all-in gezin, voor het laatst gezien op facebook
wordt niet gespot. Zij heeft geen smileys ingepakt,
hij is de condooms vergeten
en ergens halfweg het halfrond,
krijgt het jong tanden, bijt alles lek.
Het huis is leeg, het springt zowaar uit de rij.
2016
Haar naam noch haar werk kende ik. Maar in editie 2017 van de jaarlijks uitgave De 100 beste gedichten […] voor de VSB-Poëzieprijs staan de dichters op alfabet gerangschikt en las ik haar gedichten aan het begin, direct na die van Armando. Ik was er meteen van onder indruk. Las bij de bronvermelding dat de twee gepubliceerde gedichten afkomstig zijn uit haar debuutbundel Status: het is ingewikkeld (2017), waarvan bovenstaand gedicht het titelgedicht is.
De bundel is inmiddels aangeschaft en op de achterflap lees ik: Jana Arns (Gent, 1983): muzikante, fotografe en dichteres en dat nooit los van elkaar – zo bevat deze bundel tien bewerkingen van zelfportretten van Arns.
Status: het is ingewikkeld refereert aan een optie op Facebook, lees ik elders, want godzijdank heb ik geen Faceboek en ben ik dus ook niet vertrouwd met de codes ervan. Deze status geeft aan dat er een relatie is, maar dat die tanende is of dat er geen relatie is, maar wel iets op komst is. Of om het gehunker nog verder door te voeren: omdat iets niets meer is en niets nog niet iets, sta ik open voor jou, lieve volger.
Welke betekenis heeft dat alles in bovenstaand gedicht? Er is een man, er is een vrouw, er is een kind. Ze wonen in een te duur rijtjeshuis, want niet alleen het paar zelf, maar ook de rekening loopt leeg. Er zit een woord aan los, lijkt op het kind te slaan. Er hangt een kind aan vast en daar zit een woord aan los. Is het het kind van één van beiden?
Het gaat niet goed met dat gezinnetje, denk je al meteen. Status ingewikkeld dus. Het is geen all-in gezin dat vakantiefoto’s post op Facebook. Het leven van deze twee is, zelfs daar, afgeschermd in de schaduw. Zij heeft geen reden tot het plaatsen van smileys, terwijl hij de condooms thuis heeft laten liggen, want die blijven toch ongebruikt.
En in de derde strofe is er dat jong weer, dat tanden krijgt en alles lek bijt. Het rijtjeshuis komt weer leeg te staan, krijgt een bordje Te Koop en daardoor springt het zowaar uit rij.
Poëzie waar je moeite voor moet doen. Luuk Gruwez schreef in De Standaard der Letteren: Arns’ woorden roepen voortdurend elkaars tegendeel op, zijn door en door paradoxaal. Het is uitgerekend dat geaarzel dat haar een gezicht geeft.
Aan dat gezicht bouw ik met een gedicht morgen verder.
