zondag 21 januari 2018
[Vertaling: Wim Hofman]
Liedje van de slakken die naaar een begrafenis gaan
Twee slakken gaan naar de begrafenis
Van een herfstblad
Met een zwart huisje
En een zwart lintje om hun hoorntjes
Gaan ze op een avond op weg
Op een mooie avond in de herfst
Maar ach als ze aankomen
Is het alweer lente
De blaadjes die dood waren
Leven allang weer
En onze twee slakken
Zijn zo teleurgesteld
Maar daar is de zon
De zon die zegt
Neem toch even de moeite
En neem even plaats
En neem een glaasje bier
Als u dat belieft
En neem als u dat wilt
De reisbus naar Parijs
Hij vertrekt tegen de avond
Dan zie je nog eens wat
En neem het niet zo zwaar
Luister wat ik zeg
Die rouwkleur maakt de ogen dof
En je wordt er ook niet mooier van
Al die verhalen over doodgaan
Zijn treurig en niks leuk
Trek toch weer iets kleurigs aan
Iets levendigs
Dan gaan alle dieren
Alle bomen alle planten
Zomaar zingen zingen zingen
Ze zingen uit volle borst
Ze zingen een echt levenslied
Een lied van de zomer
En iedereen zet het op een drinken
En zet het op een klinken
Het wordt een mooie avond
Echt een mooie zomeravond
En de twee slakken
Gaan op weg naar huis
Ze zijn erg aangedaan
Ze zijn erg gelukkig
En omdat ze nogal wat op hebben
Slingeren ze een beetje
Maar daarboven aan de hemel
Waakt over hen de maan.
2001
Net als gisteren een klassiek verhaal van de beroemde Franse dichter Jacques Prévert (1900-1977). Deze keer weer afkomstig uit de bundel We schilderen een vogel, vertaald en getekend door Wim Hofman.
