Week 52 - Stefan Hertmans: Antigone in Molenbeek

[2]

Het is te vroeg voor trekkende ganzen.
De warme winter heeft hun innerlijke klok van streek gebracht.
Wind wervelt plastic in de straten op; kleine
engelen, doorschijnend en vervuild.
De enorme flatscreen in de durumbar licht op; verschijnen
komt eest nog zonder beeld, dan is er plots een wereld.
Het explodeert en daalt als suiker over de eerste thee en koffie.
Een meisje fietsend door de straat op weg naar haar
schoolklasje, daar achter de oude, weidse bocht.
Verbeelding fluit haar na, ze rijdt langs
auto’s met parkeerbonnen en glinsterende
rommel die uit een open koffer steekt.
De kledinghandelaar hangt rijen bloesjes naast rijen sjaals.

De dochter van de meubelventer heeft geen haast,
maar toch lijkt ze te razen door de stille straat.
Een reporter vraagt haar in het Engels
waarom ze niet over haar broer wil praten.
Hij duwt een microfoon tegen haar gezicht.
De camera zoomt in,
Ze knijpt de ogen dicht,
schud met het hoofd, maakt
een afwijzend gebaar.
Ze springt van het voetpad,

Steekt de straat over.
Uit een auto schalt muziek.
Soera 5:32 in een glitterversie met bonkende synthesizer.

2017


Nog één keer een fragment uit Stefan Hertmans' Antigone in Molenbeek.