donderdag 28 december 2017
[1]
Boven de dagen vaan Oud-Molenbeek glijdt een zwerm ganzen.
Lichte wolken, een geur van regen in de ochtend,
plots dat bleke strijklicht, een gevoel van vage hoop
tussen de lage wolken, bedrieglijk en verleidelijk
omdat de straten ontwaken.
De jonge fruithandelaar heeft zijn waren uitgestald.
In de oude cafés aan kleine klamme tafels
worden de ogen, de monden en de handen
geleidelijk en tastend wakker.
De oude meubelventer is verhuisd.
Een spaanderplaat verheelt
afwezigheid met blauwe graffiti.
Zijn dochter
ging het huis uit toen haar broer
niet meer teruggekomen was.
Zijn mobieltje…
Dat heeft ze nog.
Ze belt soms naar een mens
die niet meer bestaat.
Stilte aan de andere kant.
Of wordt het nummer nog steeds afgeluisterd?
Ergens in een smal en veel te warm kantoor?
Waar is haar vader heen?
2017
Molenbeek bij Brussel. Een van de aanslagplegers in Parijs, november 2015, kwam uit deze achterstandsgemeente, waar de politie amper durft te komen en waar straatjongeren een prooi zijn voor criminele en geradicaliseerde personen en groeperingen die het slechtste met de mens voor hebben.
Schrijver Stefan Hertmans (Gent, 1951) situeerde zijn Antigone in Molenbeek. Antigone is in de Griekse mythologie de dochter van Oedipus. Haar twee broers strijden om de troon van hun vader en komen om. Antigone mag haar broers niet begraven, doet dat toch en om haar straf – levend worden begraven – te ontlopen, pleegt zij zelfmoord.
Ook bij Hertmans gaat het erom familieleden in beeld te brengen die rouwen, ondanks de daden van hun kind of broer of zus. Nouria is de zus van een zelfmoordterrorist. Ze heeft nog zijn telefoon en haar mooie herinneringen aan een lieve broer. Haar vader kan de haat die op hen af komt niet aan en vertrekt; zij blijft om Belgisch recht te studeren en om vaak naar het politiebureau te gaan en te vragen naar de resten van haar broer, zodat zij hem kan begraven, Daar begrijpen ze haar niet, want hij is verworden tot ‘materiaal’ – een zak lichaamsdelen met een dossier – doordat hij zichzelf opblies. Bovendien: waarom zou je iemand willen begraven die moedwillig onschuldige mensen doodde?
Nouri volhardt in haar strijd, laat zich insluiten in het Forensisch Lab, vindt daar de resten van haar broer, maar… wordt op heterdaad betrapt. En dan wacht haar alsnog hetzelfde lot als de klassieke Antigone…
Prachig klein boekje, waaruit hierboven het begin. Vanaf juni 2018 wordt de tekst als toneelstuk uitgevoerd, te beginnen in het Brusselse Kaaitheater.
