maandag 18 december 2017
Eerst schilderen we een kooi
met het deurtje open
dan schilderen we
iets leuks
iets eenvoudigs
iets moois
iets nuttigs…
voor de vogel
dan zetten we het doek tegen een boom
in een tuin
in een bos
of in een woud
we verbergen ons
achter de boom
zeggen niets
bewegen niet…
Soms komt de vogel snel
maar het kan ook jaren duren
voordat hij zover is
We geven het niet op
we wachten
we wachten desnoods jarenlang
of de vogel nu vlug komt of niet
dat doet er niet toe
dat heeft niets te maken
met het lukken van het schilderij
Wanneer de vogel komt
moeten wij heel erg stil zijn
we wachten tot de vogel de kooi ingaat
en als hij erin zit
sluiten we zachtjes met ons penseel het deurtje
en dan
wissen we de tralies uit een voor een
en zorgen ervoor geen veertje van de vogel te raken
Dan schilderen we de boom na
de mooiste tak
is bestemd voor de vogel
ook de groene bladeren schilderen we en de frisheid van de wind
de zonnestofjes
en het geluid van de dieren in het gras in de zomerhitte
vervolgens wachten we tot de vogel gaat zingen
Als de vogel niet zingt
is dat een slecht teken
een teken dat het schilderij slecht is
maar als hij zingt is dat een goed teken
een teken dat je kunt tekenen
dan trek je zachtjes zachtjes
een veer uit de vogel
en daarmee zet je je naam in een hoek van het doek
2001
Nog even terug (zie hier en hier) naar dat fascinerende gedicht van Jacques Prévert, nu in de vertaling van Wim Hofman, die de bundel waarvan dit het titelgedicht is ook zelf illustreerde.
