zaterdag 25 november 2017
In Memoriam M.A. van O
Ik dacht, want ik probeer je maar dichtbij te denken, je naar me
toe te halen, ergens woorden om te slaan, ik dacht: ik ken
een mens als jij – het woont al maandenlang in mij
en is daar niemand, haalt geen adem, kan niet
blijven waar het is. Maar het moet alles,
alles moet het nog, en jij: niet meer.
Dat telt dus niet. Ik zoek, zoals jij hebt gezocht, hebt afgetast,
je zakken nog beklopt, misschien al stappen hoorde
in je straat, je hoofd, steeds dichterbij -
ik zoek een beeld dat beter past.
Misschien dan dit: ik ken het verhaal van een vrouw
die de leren jas van haar man na zijn dood
in een stoel heeft gezet. Aan tafel.
Gevuld met oude kranten. Knoopjes dicht.
De mouwen op het blad gelegd.
Zo, denk ik tegen alle vragen in, kan ook van jou gehouden zijn.
Ooit. Dat je bleef waar je niet was. Dat iemand aanschoof,
koffie dronk, het ochtendnieuws besprak, je schouder
wilde voelden maar desnoods die jas –
En, hoop ik, eerder nog. Toen je slechts onderhuids bestond,
begin dat ooit werd liefgehad, toen je niemand maar
al iets, beweging onder handpalm was.
2017
Nog even de achterflap:
Aan iedere Eenzame uitvaart kleeft een verhaal. De informatie die de dienstdoende dichter van gemeentewege krijgt, vormt een eerste aanknopingspunt voor een gedicht. Soms wordt de plek des onheils bezocht. Dan begint het schrijven: een paar dagen zet de dichter alles aan de kant, tot de uitvaart, waar hij zijn gedicht voorleest. Van dat gedicht wordt een kopie op het gemeentehuis bewaard, voor het geval zich ooit een familielid meldt.
Vandaag Ester Naomi Perquin (foto Bianca Sistermans). De auteur:
Bij mijn derde Eenzame uitvaart was ik hoogzwanger. We begroeven iemand die zichzelf had opgehangen, vlak voordat zijn huis werd ontruimd. Hij werd gevonden door de deurwaarder en de politie. Ik vond het bijna misdadig. Uit de gevangenis (ze was gevangenisbewaarder om haar studie te bekostigen, fv) ken ik de paniek waarin mensen raken als alles onder ze wegvalt. Rien Vroegindeweij, onze Rotterdamse coördinator, belde de deurwaarder voor wat informatie. Daarop reageerde hij buitenissig kil. Ze waren alweer onderweg naar de volgende klant.
Wordt vervolgd.
