vrijdag 06 oktober 2017
In memoriam Willem Wilmink
Ik weet dat Willem vaak verdrietig was
omdat de kenners en de schriftgeleerden
hem in hun wijsheid enkel maar waardeerden
als liedjesschrijver voor de kleuterklas.
Maar ach, hij lag geen dag onder het gras
of men zag hoe ze zich en masse bekeerden
en hem als een groot dichtervorst vereerden -
Jawel: dat zeiden jullie toen dus pas!
God, moge God ons vanaf nu bewaren
voor dit soort ijdele cultuurbarbaren
met hun gemoed vol droesem en venijn.
Nee, dan de fijnproevers op dit festijn
die al die jaren al in Willen waren
en tot op heden nog in Willem zijn!
2017
Na het gedicht In memoriam Gerrit Komrij het In memoriam Willem Wilmink. Het eerste over de overdrijving; het tweede over de onderschatting. De mortuis nil nise bene: spreek over de doden slechts op correctie wijze. Eerder dan De mortuis nil nisi bodum: over de doden niets dan goeds. En door de Latijnse spreuk niet af te maken, zegt Rawie het allebei.
Jean Pierre Rawie kende het werk van Willem Wilmink goed. Ter gelegenheid van diens zestigste verjaardag, in 1996, stelde hij een bloemlezing samen uit Wilminks liedjes en gedichten voor kinderen en volwassenen. Titel: Ik had als kind een huis en haard. En na Wilminks overlijden, in 2003, verscheen een herdruk, aangevuld met enkele gedichten die Rawies vakbroeder later schreef.
In memoriam Gerrit Komrij en In memoriam Willm Wilmink maken onderdeel uit van de tweede (en kleinste) van drie afdelingen in Rawies nieuwe bundel, getiteld Handschrift. Negen gedichten met herinneringen aan andermans en het eigen levenslot.
