maandag 18 september 2017
Beluister hier.
Meestal twee hoog achter in een anonieme straat,
uitzicht over daken waar geen mens een blik op slaat,
rode nepvitrages boven 't verveloze plat,
vrijgezellemeisjeskamer in de stad.
Je moet er komen langs een hoge donkere trap,
waarvan de zesde tree van boven altijd kraakt.
Die sla je over met een hele grote stap,
maar dat weet-ie, want hij heeft die tocht al honderd keer gemaakt
naar dat knusse warme eiland, waar ze elke avond was,
met een fles goedkope sherry in zijn houtje-touwtje-jas.
Vrijgezellemeisjeskamer in de stad:
paars met groen en toch niet zwoel,
een oranje vlinderstoel
en een grote fles met appelbloesem op de Chinese mat;
zesentwintig miniflesjes op het spijltje van de ruit
en een slaapbank langs de muur...
En de muren hebben oren
en dus hoor je geen geluid.
Meestal gaan ze trouwen en zo ook in dit geval;
nette burgerwoning en bescheiden kindertal.
Alles wat erbij hoort, wat je toen niet nodig had,
op die vrije meisjeskamer in de stad.
En op een avond, in hun tiende huwelijksjaar,
zegt hij: "Mijn schat, ik kom vannacht pas heel laat thuis.",
kamt in de autospiegel zijn gedunde haar
en dan staat-ie, ietwat schichtig, in zo'n donker trappenhuis;
stapt dan krakend op de zesde tree, die hij vergeten was,
met een dure fles champagne in zijn nette burgerjas.
Vrijgezellemeisjeskamer in de stad:
net een tikkeltje te vol,
rijstpapieren lampebol,
artistieke handgebakken kopjes op het tafelblad;
op een tweepits-butagasstel staat een keteltje dat fluit,
een affiche aan de muur...
En de muren hebben oren
en dus maak je geen geluid.
Meestal loopt een huwelijk op zo'n slippertje niet stuk,
want die kamers lopen niet te koop met hun geluk.
Samen met z'n vrouw en verder trouw tot in de dood;
kinderen weg en dus de woning veel te groot.
Dus op een dag een advertentie in de krant:
"Echtpaar op leeftijd biedt een kamertje te huur."
Dan woont een meisje twee hoog aan de achterkant.
En als hij de zesde tree hoort kraken op een nachtelijk uur,
sluipt-ie stiekem soms naar boven, heel behoedzaam, pas voor pas,
en zijn ouwe hart klopt overspannen in zijn kamerjas.
Vrijgezellemeisjeskamer in de stad:
zoete tuin van erotiek,
zachte tonen van muziek
en geheimen prijsgegeven aan een onbeschreven blad;
wat gefluister, een gedempte lach, een onbekende stem
en een schaduw op de muur.
En de muren hebben oren
en die oren zijn van hem.
1975
Voor toelichting: zie hier.
