Week 34 - Luuk Gruwez: Balans (1)

(Over de doden niets dan goeds.)

In memoriam Eriek Verpale

Nu de kamp voorbij is en verloren
ruim ik je peuken en bezopenheden op,
je balorige scharrels, scherven van verzen.
En de tristesse van duizenden lege flessen.

Wat zocht je nu echt, metaforen of meisjes?
Een dikke bril wellicht, een haarlok of een trui,
niet het hebberige van een lijf, naakter dan naakt.
Vanwaar toch de verdichtsels die je op moest hoesten?
Je vliegend tapijt? Liters Liebfraumilch, te zoete port:

kieskeurig was je niet meer voor je dagelijksheid.
Nog amper had je iets gaafs in de mond. Niet eens
een halve vent in je pen. Toch handhaaf ik, na de krop
in je strot, mijn dank aan elke stomme grap,
voor al het magistrale geklets waarmee je mij bedacht.

2017


Zij schreven ook samen een boek: Luuk Gruwez (1953) en Eriek Verpale (1952-2015): Onder vier ogen. Siamees dagboek. Ik herinner het me als de notities van twee tobbers aan elkaar.
Dit In memoriam is het eerste gedicht binnen een vierluik, afgedrukt in het zomernummer van poëzietijdschrift Het Liegend Konijn. Gruwez herinnert zich, maar wij leren Verpale hierdoor pas kennen. Was er niet goed meer aan toe, lezen we, zowel lichamelijk (nog amper had je iets gaafs in de mond) als geestelijk (niet eens een halve vent in je pen). Ik ga toch eens kijken wat er van de gestorvene in mijn boekenkast staat...