Week 31 - Hans Verhagen: Wonder

Je bent elf, en je bent nog als negen.
En verder ben je nog als zeven.

Je leven strekt zich voor je uit in een overloos verschiet;
nog even.

Nog even, naar ik vrees, en daar ga je - eensklaps opgetrommeld
en verzwolgen in het logge, onbewogen stromen
van de Grote-Mensen-Vliet.

Dat het allemaal namaak is en nep, dat weet je dan nog niet.

Je leert leven zonder,
maar op een dag vraag je je toch af waar het wonder
is gebleven.

Uit je leven verdwenen?
"Je bent elf, en je bent nog als negen.
En verder ben je nog als zeven."
En die dit heeft geschreven?

(Nog even.)

1992


Ouder gedicht van Hans Verhagen (1939). Ik dacht eraan omdat er net een nieuwe uitgave is van Alle Gedichten. De vorige verzameluitgave, getiteld Eeuwige vlam, dateert van 2003, Daarna zijn er weer enkele bundels verschenen en die een uitgebreide heruitgave rechtvaardigen.

Dit gedicht heeft me altijd geïntrigeerd. De vader die tegen zijn zoon zegt: je leven strekt zich voor je uit in een oeverloos verschiet. Maar... het is nog even. En wat er dan komt: dat het allemaal namaak is en nep. En dat weet je dan nog niet. Ook dan nog niet? Wanneer dan wel: als je zo oud bent als degene die dit heeft geschreven.