dinsdag 25 juli 2017
S.v.p. thuis openmaken, wanneer je alleen bent, alleen-lezen-document
Wanneer je deze brief leest
ben ik onvindbaar
buiten bereik van uren en dagen
er zijn geen sporen die mij terughalen
alleen gelaten heb ik jou in alle vrijheid.
Wees gerust, je Facebookvrienden kennen me niet
op Google krijg je 0 resultaten
en ook andere zoekmachines
hebben mij gewist en opgegeven
in hun bestanden kom ik niet voor.
Ik heb voor honderd procent van je gehouden
dat zal ik altijd blijven doen
er is geen scherm waar wij ontmoeten
maar in elke spiegel zie je mijn ogen
kijk gewoon wanneer je behoefte voelt.
Een foto van ons samen in the cloud
is opgeslagen
waar ik ook ben en niet ben
ik zie ons hoe we waren
zonder klokken om ons
te herinneren aan tijd en dat wij eindig zijn.
Weet je nog hoe we lachten om niets
hoe we samen 's avonds laat zonder slaap
ik zie ik zie wat jij niet?
Doe het licht uit en ik ben daar.
Voor altijd. X
je W.
2017
Nog een gedicht van Antoinette Sisto (1963-2017). Ik schreef al dat zij in 2013 de bundel Dichter bij de dagen publiceerde, met veel gedichten die handelden over de ziekte en dood van haar man Wally. Omdat de dood van je liefste je nooit meer loslaat, kwam hij ook veelvuldig voor in Iemand moet altijd gemist worden (2014) en in de onlangs verschenen bundel Hoe een zee een woord werd. Daaruit is bovenstaand gedicht afkomstig. W zal dan ook voor Wally staan. Door haar plotselinge dood staan alle andere woorden er nu ook namens haar:
in elke spiegel zie je mijn ogen
kijk gewoon wanneer je behoefte voelt
[...]
Ik zie ons hoe we waren
[...]
Doe het licht uit en ik ben daar.
