zondag 16 juli 2017
Baardmans is de naam - nou ja, zo zijn wij hem dus gaan noemen.
'Hem' schrijf ik hier nu op, maar misschien is die 'hij' wel 'haar'.
Zweeft buiten rond mijn werktafel, nooit agressief of naar
en het beest vliegt ook nog eens heerlijk in mijn oor te zoemen.
Wat wij hier dagelijks zien, het is werkelijk beaux art.
Anders heeft het beest een handicap of iets te verbloemen.
Toch kan ik het niet, zomaar berusten in sum qui sum en
denk: dit dier een witte baard, dat kan niet! Zonneklaar.
Vandaag, onder mijn werkblad, kreeg ik eindelijk goed beeld.
Het gevolg dat dit morgen krijgt, heb ik mij aangetrokken.
Nu pas snap ik wat er rond mij de hele week al speelt.
Het is de Koningin zelf en zij bouwde zich de pokken
met wat zij tussen pootjes klemt en onder tafel teelt.
Bij, jouw verse nest moet verdelgd, anders krijgen we brokken.
2017
Hella Franken: Mijn lief kwam over uit Nederland en noemde de bij die de hele dag vrolijk om mij heen vliegt al op de eerste dag Meneer Baardmans. Maar als ik buiten zat te schrijven, viel het mij steeds meer op dat de interesse van het beest vooral uitging naar de onderkant van de rieten tafel. We probeerden wat fotootjes te maken en daarop zie je dat het insect, anders dan wij veronderstelden, geen witte baard heeft, maar de hele dag door materiaal aandraagt om een nest te bouwen. Dat is wat we zagen. En dan ga je via Google toch maar eens wat lezen...
Zoals ik in het sonnet schrijf, nam ik mij voor de volgende dag direct te bellen om het nest in aanbouw te laten verdelgen. Maar ik heb nog niet gebeld. Vannacht zei hij: "Als het nest nu verdwijnt, gaat die koningin misschien nog ergens anders aan het werk..." Dus daar vertrouwen wij nu op. We bellen morgen en zoeken intussen niets meer op. Gevoelens van geluk en schuld zijn vaak gediend bij gebrek aan beter weten.
