maandag 10 juli 2017
Allleen thuis met mijn geschriften kan ik wonen;
moeilijk vind ik ergens anders onderdak.
Waar en met wie ik ook was, altijd ontbrak
het mij meteen aan de vaste schrijfpatronen
van het huis waar ik zo al mijn boeken pak
voor 't studeren op producten en personen -
poëzie, van alle tijden, regionen -,
als voorspel voordat ik geestdriftig ontstak.
Oei! De wereldstekker, die heb ik niet mee!
Verstoken van winkels zijn dorpjes als C.
Ik zie de laptop haar energie verliezen!
Zo gaat al mijn werk hier naar de gallemiezen!
Vind ik zo'n ding vandaag niet, pak ik m'n biezen!
Einde van deze cyclus? Toch Je Maintiendrai?
2017
Omdat het vakantieperiode is, ga ik nog even verder met de reissonnetten van Hella Franken (zie ook hier en hier).
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen, nooit vond ik ergens anders onderdak zijn de eerste regels van het beroemde gedicht van J.J. Slauerhoff. Hella Franken varieert: Alleen thuis met mijn geschriften kan ik wonen; moeilijk vind ik ergens anders onderdak. Omdat die tweede zin er staat, blijkt het woord thuis in de eerste regel essentieel. En dan is nog de vraag of zij met alleen thuis bedoelt enkel thuis of in mijn eentje thuis. Ik ga uit van ambiguïteit, dus zij bedoelt het beide.
De ik-persoon is graag in haar eentje in haar eigen huis aan het studeren op poëzie - van alle tijden, regionen - om daar vervolgens over te schrijven. Is de ik-persoon Hella Franken zelf? Werkt zij op een universiteit en doet zij onderzoek? Ik kan geen wetenschappelijke artikelen vinden. Geeft zij les? Schrijft zij recensies voor kranten en tijdschriften? Ik ben er nog niet achter.
Maar nu is de ik-persoon op vakantie in Italië, weten wij uit de gedichten van eergisteren en gisteren. Als zij haar laptop wil opladen, ontdekt zij dat de stekker niet past. De kleine dorpjes en oude huizen in Italië hebben nog stopcontacten van het type L: drie ronde contacten naast elkaar. Alle stekkertjes hebben dezelfde grootte als de twee van de opladers van onze mobiele telefoons. Die passen daar dan ook in en laden probleemloos op, ook al blijft één contact leeg. Maar de dikkere, ongeaarde stekkers van onze laptops en veel andere apparaten passen niet. Daarvoor heb je dan als hulpstuk een reis- of wereldstekker nodig.
De ik-persoon is een ervaren reiziger, denk ik, want zij schrijft niet dat zij dat niet wist, maar dat zij die vergeten is: de wereldstekker, die heb ik niet mee! In het gehucht waar zij verblijft en de dorpjes eromheen, is zo'n dng niet te krijgen, vermoedt zij. Intussen ziet zij de laptop haar energie verliezen. Einde van het schrijfproces.
Wat nu? Een dag (of meer!) niet schrijven en op zoek naar zo'n ding? Of geen tijd te verliezen en meteen naar huis? Die vragen stelt zij aan zichzelf. Zij zit achter het zwarte scherm van haar lege laptop en peinst: stoppen hier mijn reisgedichten of is er toch een oplossing voorhanden: Einde van deze cyclus? Toch Je Maintiendrai?
