donderdag 29 juni 2017
Beluister hier
Jouw vrouw vroeg: "Kun jij niet met hem praten?"
Dus kom ik naar hier, dus kom ik helemaal tot hier.
Zij zei: "Hij is gegarandeerd al aan het inpakken."
Ik zei: "Het is niet waar; zeg mij: dat is niet waar."
Het was mijn idee niet; ik wil mij er niet mee bemoeien.
Maar hoe zij mij dat vroeg - zij was er echt niet goed aan toe.
En zo sta ik hier. Ik hoef jou haar niet te leren kennen.
Wij weten alletwee hoe of zij is....
Ik begrijp het als je het allemaal niet wilt horen;
dat zij jou graag ziet en dat zij je mist.
Wel, laat mij dan niet binnen en ik ga niet storen.
Vergeet maar dat ik hier ooit ben geweest.
Maar als ik het mag zeggen: ik ben geschrokken.
En ik weet: simpel is het nooit; het is stil
waar het nooit waait. Zij heeft de hare en jij hebt
jouw problemen. En ieder heeft zijn kant.
Wat zij heeft uitgericht - zij heeft het toegegeven.
En jouw reactie kan ik verstaan; misschien had ik het
zelf ook gedaan. Maar is het dat wat jou van haar
heeft weggedreven? Volgens mij is dat niet waar!
Ik begrijp het als je het allemaal niet wilt horen:
dat zij jou graag ziet en dat zij je mist.
Wel, laat mij dan niet binnen en ik ga niet storen.
En vergeet maar dat ik hier ooit ben geweest...
Hou het achter, lieg je voor, laat je in zelfbeklag versmoren,
huur een spreekkoor, laat het jouw lof bezingen.
Kerel, jij bent een van de echte, want jij hield de schoorsteen recht.
Jij dacht voor haar, want zij vond nooit haar eigen ding.
Wat heeft zij niet aan jou te danken, dus wat zit zij daar te janken?
Jij gaf kansen en het is zij die ze heeft verkwist!
Dus als je het allemaal niet wilt horen: laat mij dan niet binnen en ik
ga niet storen. En vergeet maar dat ik hier ooit ben geweest.
2014
Er is weer een auto en dus gaan er weer cd's mee op reis. Zoals zeker alle vier de cd's van de Westvlaamse band Het Zeste Metaal rond Wannes Cappelle. O, wat vind ik dat mooie muziek. Hierboven te beluisteren in oorspronkelijk dialect en te lezen in door mij vertaald Nederlands.
Mooie opbouw van de tekst. De ik-persoon is ingeschakeld door de vrouw; hij is geschrokken van haar noodkreet en stapt naar de man, zijn vriend, om te bemiddelen. Aanvankelijk heeft hij begrip voor hem en haar en hij verzoekt zijn vriend niet halsoverkop van haar weg te gaan. Maar als hij geen gehoor vindt, kiest hij uiteindelijk toch voor de vriendschap en neemt hij afstand van haar:
Wat heeft zij niet aan jou te danken, dus wat zit zij daar te janken?
Jij gaf kansen en het is zij die ze heeft verkwist! [*]
[*]
Nabericht:
Dit schreef ik in 2017, maar op 25 januari 2022 krijg ik een mailtje van de heer Johan van Stappen, Vlaming, maar woonachtig in Duitsland, waar hij veertig jaar werkte als huisarts. Hij komt met een andere interpretatie en heeft natuurlijk gelijk als hij zegt dat de ik-persoon zich niet tegen de vrouw in kwestie keert, maar tegen hun gezamenlijke vriend, die in zelfmedelijden verzinkt. Door zijn relatie op het spel te zetten, dreigt ook de vriendschap tussen de twee mannen voorbij te zijn.
Ik beloof de heer Van Stappen nogmaals te luisteren en te lezen. Inderdaad, ik had deze zinnen anders moeten interpreteren:
Hou het achter, lieg je voor, laat je in zelfbeklag versmoren,
huur een spreekkoor, laat het jouw lof bezingen.
Want de regels die daarna volgen, zijn voorbeelden van zijn zelfbeklag. Laat je lof bezingen, doe maar net of jij een echte kerel bent, alles deed, haar geweten was, haar een identiteit gaf, zij die alles aan jou te danken heeft en nu alles verspeelt…
Wil hij het zo zien en echt niet horen wat er met hem mis is? Nou, vergeet dan maar dat we vrienden waren, dat ik hier ooit ben geweest.
Hulde aan Johan van Stappen!
