vrijdag 21 april 2017
in een tuin staan hyacinten die
vaag geuren naar uien, een man
drukt zijn snuit in hun geel
moeder merrie verliest
haar gezicht op de bodem
van een emmer, ze huilt van
de pijn maar stift haar lippen;
ze zag een man aan de hyacinten ruiken
ze haalt de emmer van haar hoofd
loopt naar de man toe en tkt hem op de schouder
hij kijkt om, zij kust hem en wast
zijn voeten - zijn lijk hangt ze om te drogen
in de vlierboom
moeder merrie is nu een dampende tong
verstopt in een kelder, de deur werd
gesloten tegen de stank
oei: nu heeft een tweede hyacintenman de sleutel gevonden
hij glipt door het donker de trap af
vindt moeder merrie tussen de melkflessen
zij maken een kind
ook zijn lijk knijpt ze samen met de vodden en onderbroeken
aan de takken van de vlierboom
2017
Gisteren, aan de vooravond van Poetry International 2017, werden de nominaties bekend voor de prestigieuze C. Buddingh'-prijs: de Nederlandse poëzieprijs voor het beste debuut van het jaar 2016.
Joost Baars zit erbij en over zijn bundel schreef ik in februari hier. En ook over Vicky Francken schreef ik al: eind maart. Blijven over Paul Meeuws en Tijl Nuyts. Meer over hen de komende dagen.
Te beginnen met Tijl Nuyts (1993). Anagrammen van een blote keizer. Fascinerend Vooraf, waarin de jonge Vlaamse dichter vertelt over zijn kennismaking met Kuluri: Ergens in de zomer van 1993. Jaja, maar hij is zelf van 1993... Vanaf dat moment lees je alles anders. Ook bovenstaand gedicht, want ook dat gaat natuurlijk over hem: zij maken een kind. Dat kind werd een dichter.
Kuluri betekent kleuren in het Maltees. Er komen nogal wat kleuren voorbij in deze bundel. Zoals Iswed, de titel van dit gedicht. Ook maar even in het Maltees gezocht: Iswed is zwart. Ja, we hebben te maken met nogal wat donkers: twee mannenlijken en die stank. Maar er is ook wit toch: dat kind? Er valt nog veel te ontdekken aan Tijl Nuyts...
