maandag 23 januari 2017
Je hebt wel mensen die de honderd halen
en minder nog die daar ook blij mee zijn,
maar meestal is het eerder afgelopen
en valt er weinig meer te hopen
dan dat het snel zal gaan en zonder pijn.
Ik ken een man die doodging als een boom,
een eik die zomaar brak in een orkaan;
daar zou je haast jaloers op kunnen worden -
ik vraag me af hoe het met mij zal gaan.
Je hebt wel mensen die de honderd halen,
maar menigeen komt amper aan de helft.
om van een kind dat doodgaat maar te zwijgen,
daar kun je het pas ècht benauwd van krijgen,
omdat het je zo bang maakt voor jezelf.
Ik ken een vrouw die als een dode plant,
gekoppeld aan machines, bleef bestaan
tot iemand resoluut de knop omdraaide -
ik vraag me af hoe het met mij zal gaan.
Wat zegt het: mensen die de honderd halen
in een bestaan dat door de jaren heen
steeds inniger met sterven raakt verweven,
als steeds meer mensen die je van je leven
niet missen wilt tòch doodgaan, een voor een.
Ik ken er godzijdank nog niet zo veel,
maar hun getal groeit met de jaren aan
en nu al zijn er van mijn eigen leeftijd -
ik vraag me af hoe het met mij zal gaan.
1981
Frans Halsema (1939-1984) zong het lied in het theater. Hij was inmiddels aan een solocarrière begonnen na zijn succesjaren met Gerard Cox. Halsema had al stemproblemen, maar wist nog niet dat hij leed aan keelkanker. Hij overleed op 46-jarige leeftijd.
Adèle Bloemendaal (1933-2017) zong het lied datzelfde jaar al in haar solodebuut, getiteld Adèles keus, en tekstschrijvers als Jan Boerstoel (zie hierboven en hier), Hans Dorrestijn en Willem Wilmink (en hier) ervoeren die jaren dat er niemand zo goed met hun tekstmateriaal uit de voeten kon als zij.
Over de vorm van bovenstaande Boerstoel-tekst kan ik het hebben: zoals over die terugkerende rijmloze eerste regel, die varieert op mensen die de honderd halen, of over de strofen die steeds in één ademstoot passeren en hoe hij dat effect bereikt. Maar de adem is mij even ontnomen nu Adèle Bloemendaal dit weekeinde is overleden. Over haar gaat mijn logboek.
