maandag 14 november 2016
Kijk, hier staat zij in het wit
en ik in m'n jacquet
We werden voor de foto
op een grasveld neergezet
Een hoop familie om ons heen
wat kinderen vooraan
En altijd zie ik, uiterst rechts
die onderkruiper staan
Het foto-album, van toen ik trouwde
het was al mis, alleen: ik had het niet door
Het foto-album, van toen ik trouwde
ze kende die glijer van kantoor
Hij heeft nog een vrolijke speech gehouden
hij kwam zelfs met een enorm cadeau
Hij heeft nog een vrolijke speech gehouden
en zij gilde, iets te hard: Bravo!
Hij kwam voortdurend bij ons langs
Ik dacht in het begin
dat hij... dat zij... Ach, laat ook maar
toen trok ze bij 'm in
Het bleek dat iedereen het wist
maar ik, ik was te dom
Ik vis dat album uit een kist
en sla de bladen om
Dat foto-album, van toen ik trouwde
die vent die niet weet dat ik 'm haat
Hij heeft me op straat laatst nog aangehouden
hij had zelfs een reden, inderdaad
Ik weet nog precies wat-ie me toevertrouwde
hij vroeg: dat jacquet, is dat mijn maat?
Wel Simon Carmiggelt, Jules Deelder, Drs. P, Harrie Geelen, Raymond van het Groenewoud, Ingmar Heytze, Han Hoekstra, Thé Lau, Rick de Leeuw, Huub van der Lubbe, Lennaert Nijgh, Jean-Pierre Rawie, Roos Rebergen, Annie Schmidt, Henk Spaan, Kees Stip, Lévi Weemoedt, Willem Wilmink en Driek van Wissen... Volop ruimte dus voor het lichtvoetige vers, waaronder het theaterlied, in De Nederlandse poëzie van de twintigste en eenentwintigste eeuw in 1000 en enige gedichten, samengesteld door de opvolger van bloemlezer Gerrit Komrij, te weten Ilja Leonard Pfeijffer. Maar hoe kan het dan dat Jan Boerstoel, Jules de Corte, Hans Dorrestijn en Ivo de Wijs volledig ontrbeken?
Reden om hen in deze rubriek alsnog hun verdiende plaatsje te geven!
Youp van 't Hek bedacht in 1983 De Eerste Officiële Nederlandse Echtscheidingselpee op te nemen. Hij vroeg Ivo de Wijs enkele bijdragen te leveren. Dat werden twee liederen en twee gesproken teksten. Foto-album is de 'volwassen' variant van het gelijknamige lied dat Willem Wilmink twee jaar eerder, in 1981, schreef voor de tweede editie van Kinderen voor Kinderen:
Dat ik van mijn vader hou
doet moeder soms verdriet
En dat ik van mijn moeder hou
dat weet mijn vader niet
Zo draag ik mijn geheimen mee
en loop van hier naar daar
Nog altijd hou ik van die twee
die hielden van elkaar
Het foto-album van toen ze trouwden
ze kijken elkaar zo vriendelijk aan
Nog niets van de ruzies die komen zouden
nog niets van de dag dat hij weg zou gaan
Dat was zo rot in het begin
dat heeft geen kind verdiend
Nu heeft mijn vader een vriendin
en moeder heeft een vriend
En alles went wel op den duur
dan doet het minder zeer
Maar soms, in een verloren uur
pak ik dat album weer
Dat foto-album van toen ze trouwden
ze kijken elkaar zo vriendelijk aan
Nog niets van de ruzies die komen zouden
nog niets van de dag dat hij weg zou gaan
