zaterdag 05 november 2016
Iemand laten wachten op een hoek
een jaar of twaalf, iemand de wind
uit de zeilen nemen, die wind verkopen
aan de eerste de beste, iemand je
reservehart schenken, iemand geen
verdriet gunnen, maar wijzen op
zonlicht, boeken, boterbloemen,
het dan opgeven, iemands angsten
verklaren, iemands dromen in een
aanrechtkast bewaren, iemand band
niet oppompen, iemands verleden in-
lopen zonder kloppen, iemand liefhebben
om wat iemand had kunnen zijn,
allemaal water in dezelfde wijn.
1979
Gedicht uit De hazen en andere gedichten, waarmee de docent en voormalige liedauteur Ed Leeflang (ook hier) in 1979 debuteerde. Door die liedjes kwam ik in 1976 met hem in contact en ik heb het voorrecht gehad met hem bevriend te blijven tot aan zijn dood, in 2008. Het was op zijn aandringen dat ik Nederlands ging studeren. En het kwam door mijn volhardendheid dat wij, vlak voor zijn dood, nog een voorstelling hebben gemaakt met zijn liedjes.
Ed Leeflang, december 2007, tijdens de hommage aan zijn liederen. Maar weinigen wisten wat ons intussen zo bedroefd maakte: hij had niet lang meer te leven. Die zondagmiddag, drie maanden voor zijn dood, beschouw ik als een van de indrukwekkendste momenten uit mijn leven. Foto: Jaap Reedijk
Over liedjes en gedichten is het steeds blijven gaan in onze correspondentie en gesprekken.Hij had niets meer op met zijn eigen en andermans liedteksten, terwijl ik daar op dat moment veel over publiceerde. Hij was zeer kritisch en scherp en daarvan heb ik veel geleerd. Ed was getuige bij mijn tweede huwelijk en ook over de liefde hadden wij het veelvuldig: een onderwerp dat vaak in zijn poëzie terugkeert, zoals in dit gedicht, want de liefde had ook hem littekens bezorgd.
Dit liefdesgedicht - nou ja, de sombere constatering hoe een liefde mislukt als beloftes en verwachtingen niet worden ingelost - staat aangekondigd als een van de volgende beeldgedichten, maar het lukt mij nog steeds niet het treffende beeld bij dit gedicht te vinden. Alles is zo raak geformuleerd dat je er nauwelijks iets aan kunt toevoegen.
Fraaie vormvondst: in- lopen zonder kloppen, want door het enjambement voelt het inderdaad alsof je binnenvalt. En wat een bittere prachtzin: Iemand liefhebben om wat iemand had kunnen zijn.
